Slys og tryggingamál

> Hundasamþykktir eru settar í sveitarfélögum á grundvelli laga um hollustuhætti og mengunarvarnir. Sveitarfélög þurfa ekki að setja sér hundasamþykkt og algengt að fámenn sveitarfélög án þéttbýlis sleppi því.

> Sveitarfélög mega setja sér hundasamþykktir sem innihalda atriði sem er ekki fjallað um í öðrum reglugerðum eða gert ítarlegri kröfur en tiltekið er í öðrum reglugerðum en þau atriði þurfa engu að síður að falla undir lög um hollustuhætti. Fjallað er um almenna hollustuhætti, hávaða, ónæði, óhollustu og óþrifnað í lögum og reglugerðum um hollustuhætti enda einskorðast slíkt ekki eingöngu við hunda og hundahald.

> Sveitarfélögum er heimilt að setja gjaldskrá vegna eftirlits vegna ákvæða í hundasamþykktum en þó eingöngu fyrir eftirlit með því sem er umfram það sem tilgreint er í öðrum lögum og reglugerðum. Sveitarfélögum er ekki heimilt að innheimta eftirlitsgjöld vegna hjálparskyldu, handsömunar hunda og dýraaðstöðu sveitarfélags enda fellur það undir lög um velferð dýra. Þó er heimilt samkvæmt þeim lögum að innheimta handsömunargjöld.

> Nær öll sveitarfélög hafa sett sér mismunandi og oft ólíkar hundasamþykktir en í engum þeirra er neitt sem flokkast gæti sem sérstaða sveitarfélagsins utan upptalningar á lausagöngusvæðum. Það er því ekkert því til fyrirstöðu að leggja þetta séríslenska og úrelta kerfi niður og hafa sömu reglur fyrir hundaeigendur um allt land óháð búsetu.

 ◻ Tilgangur hundasamþykktarinnar er að stuðla að því að efla vandað hundahald sem gætir öryggis, ábyrgðar, almenns friðar og reglu í samfélaginu.

◻ Um hundahald gilda einnig ákvæði í öðrum lögum og reglugerðum, m.a. lögum um velferð dýra, reglugerð um velferð gæludýra, fjöleignahúsalögum, lögum um hollustuhætti og mengunarvarnir og reglugerð um hollustuhætti.